DEĞİNMELER
I
Cepkenimden sallanan zincirdir
Ucunda hep beðenilme arzularý
Düstür, akþamdýr
Dilimde aþkýn akþamcý tutkusu
Tuðlalarýn üst üste durmasýna mý diyorlar duvar
Meyhaneler kurdum içine
Her akþam Agop’un yerinde
Elimde bir demet gülle
Dudaklarýmda son öpücüðün hala saklý
Ve kalbim patlamak üzere
Pimini çekersin diye son ihtimalde
Ýntihar sayarlar belki de
Bir geminin olmayan limanlara yaklaþmasý gibi
Üzerimizde eskimeyen býçkýnlýðýmýz
Bir ceketimiz bile olmadan meydan okuyoruz
Masal anlatýr gibi öyle usulca kendiliðinden
Soyun üzerinden bütün olmazlarý
Hiç bir aþk cinselliði yadsýmaz
Birbirimizin terinde çoðalýrýz
(Velakýn yirmibirinci yüzyýlda olmuyor böyle þeyler
Ceketlerin iç ceplerinde tam da kalbin üzerinde
Taþýnan cüzdanlardan soruluyor bütün iliþkiler
Seni kalbime gömdümden kasýt...)
Belki de bu kadar açýk anlatmamalýyým
Bozuluyor büyüsü bütün ayetlerin
Kirlenmiþ havalarda oksijen oranlarý
Öldürüyor hâla yaþayanlarý
II
Yaþamýn gerçeði bir dal parçasý
Kollarým parmaklarým
Sonra þu aþaðýda akýp giden ýrmak
Bavuluma topladýðým dimaðlarým
Sus pus yeryüzü
On yaþýndayým henüz
-yaþamýn gerçekliði nasýl algýlanýr o yaþta bilirmisiniz?-
Bir daha hiç büyümeyeceðim
Sahaya son çýkýþým topa son vuruþum
On yaþýmý oraya býrakacaðým
-büyüseydim belki de sorardým Diyojen’e
‘tarih tekerrürden mi ibaret?-
Dönüþüyor yaþam bir kavgaya
Gerçekliði yaratanla
Onu yaþayan arasýnda
Eski bir kazaðýn sokuluyor ilmikleri
‘Yaþamýn iler tutar yani kalmadý’ diyor
Suyun þiþelenip satýldýðýný gören ilk Paris’li komünar
-bu bir yorumdur panosuna þu not düþülüyor:
Sosyalistler için Paris Komünü, alevilerin Kerbelasý gibidir.
Savaþýn sonu deðil baþlangýcý-
Yaþamýn gerçeði havada uçan kuþla
Denizde yüzen balýðýn arasýndaki farký
Hava boþluðu býrakmadan nasýl anlatmalý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.