Bak...yine akþam oldu Gün verdi geceye elini, Gece çekti kendine...nede kuvvetli Nede kasvetli. Seviþtiler uzun uzun... Gün güneþi unuttu Gecenin umrundamýydý karanlýklar Sarýldý tüm heybetiyle Karanlýða karýþtý aydýnlýklar...
Derken, bir aþk doðdu karanlýðýn içinden Gece yanlýzlýðý unuttu Ay terk etti geceyi Yýldýzlar birer birer silinip gitti Gecenin yüreðinden... Bir ben vardým geceye yaren Birde bende sen vardýn... Biz hiç seviþemedik Seviþen geceyi seyrettik...
Ve uyandýk...
Ey tanrým..! Ne acelesi var bu zamanýn. Hiç hesapta yok gibi Yürekteki sýzýlarýn Uykularým güne kaydý Gündeki ben gecelere.... Çarký yanlýþ döndü hayatýmýn Ezilip durdum iki diþli arasýnda Pes etmedim hiç Býrakmadým yaþamýn ucunu Hiç olmadým tam ortasýnda Boðuþtum durdum kýyýlarýnda... Þükrediyorum yinede Acýsýyla... Tatlýsýyla.... Koþuyoruz ya dörtnala. Bu günde bitti sensiz Umutlarým yarýnlara...
Selma Akkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selma Akkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.