Yaþlý, evine girer girmez sobayý yaktý
Üstüne de su dolu çaydanlýðý býraktý
Kediler aklýna geldikçe söylendi durdu
Mütemadiyen küfürle beddua savurdu:
-Baþka yer yoktu sanki yuva için, pislikler
-Ýnþallah donup geberir mendebur enikler
-Nankör insanlarý da hayvanlarý da sevmem
-Ben boþuna ve sebepsiz, bir varlýðý dövmem
Konuþmasý bitince mutfaða girdi hemen
Üç yumurta çýkardý, biraz da acý çemen
Yanan sobaya gitti yaðý koyup tavaya
Kabuklarý da attý kömür dolu kovaya
Alt çaydanlýðýn suyu, kaynamamýþtý hâlâ
Çay çok azdý; uðramayý unutmuþ bakkala
Piþince yumurtalar, ekmek banarak yedi
Aklýnýn ucundan dahi geçmiyordu kedi
Dýþarýdan duyulan uðultuydu sadece
Hayli kar yaðaca benziyordu bu gece
Radyoyu açýp türküler dinleyeyim dedi
Dinlerken de çemen sürülü ekmeði yedi
Geçmiþe dalarak iki saat kadar geçti
Çayýný yaðan karlarý seyrederek içti
Duvardaki aile fotoðrafýna baktý
Gözlerinden yanaðýna iki damla aktý
Ölümle tatlý hayat adeta et týrnaktý
Akýbet enin de sonunda acý firaktý
Ayaða kalktý, eliyle sedire dayanarak
Tekrar fotoðrafa baktý yüreði yanarak
Biraz kömür attý, açýp kapaðýný sobanýn
Ömrü hüzn ü gamla geçmiþti yaþlý babanýn
Evin dört yaný hatýra, her yeri anýydý
Gözünde canlandýkça yanan onun canýydý
Sonra mutfaða býraktý tavayla bardaðý
Damla damla doluyordu iki göz çanaðý
Bu halde yataða gidip yorgana büründü
Öyle ki altýndan sadece sað el göründü
Çýkarmazdý hiç yüzüðünü parmaðýndan
Her gece bir isim dökülürdü dudaðýndan:
»Leyla, caným! Yavrularýmýza çok iyi bak!«
»Beni üzüyor sensiz ve onlarsýz yaþamak.«
Uykuya dalacak iken, acý bir ses duydu
Hiç aldýrmadý…Nefsinin arzusuna uydu
Yorganý baþa çekip, devam etti uykuya
Alýþmýþ, kapýlmadý zerre kadar korkuya
Gözlerini tam kapamýþtý ki: »Miyav miyav!«
Buna sinirlendi:»Bana rahatlýk yok mu yav«
Yataðýndan fýrlar fýrlamaz sobaya koþtu
Bir kömür parçasý aradý; kova bomboþtu
Onun yerine hayli kalýn bir odun aldý
Kapýyý açtý fakat öylece bakakaldý