Seni kalpte saklamýþým miracým,
Gözlerimden kuþku duyman þaþýrttý.
Yok yürekte senden baþka bir acým,
Böyle birden aþka doyman þaþýrttý.
Duygularým kaldýðýnda tuzakta,
Gönül þimdi sevdiðinden uzakta,
Yokluðunu yüklediðim kýzakta,
Hislerimi taþa yayman þaþýrttý.
Ne desem ki gözlerinin celbine,
Seni sordum yýllarýmda gülbin’e,
Gönül gülüm emanetti kalbine,
Oysa onu taþa koyman þaþýrttý.
Þu kanayan sol yanýmý sardýn da,
Heder oldu sevdalý can gardýnda,
Sürünürken yokluðunla ardýnda,
Özlemimi neþe sayman þaþýrttý.
Gönül evim kaldýðýnda viranda,
Emeklerim saklý durur liranda,
Ellerimden kayýp gittin bir anda,
Hýrslarýnla taþý oyman þaþýrttý.
Alptekin Yazar
***
Gülbin: Gül kökü, gül biten yer.
Celb: Kendi tarafýna çekmek. Çekmek, götürmek.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.