ZİFİR ZİNDAN AYRILIK!

Ayrýlýðýn zindanýna ruhumu hapsettiler
Alýþýr mý insan karanlýða
Kavuþulur mu sabredince aydýnlýða

Yolum aþkta sonsuzluktu
Umudum masmavi bir ufuktu
Vazgeçmemi istemeyin benden
Vazgeçmem vazgeçemem sevdiðimden
Set çekmeyin önüme
Yolumdan kaldýrýn engelleri
Dönemem ben dönemem geri
Tutamam sevemediðim baþka bir eli

Sen gidince
Þelaleye döndü yaþlarým
Dondu kaldý buzullarda sanki bakýþlarým
Hüzün perdesi indi gözbebeklerime
Damlalar ip gibi dizildi
Salýncak kurdu yine kirpiklerime

Sönünce gönlümün mutluluk feneri
Kayboldu gözümün sevgiden ýþýldayan feri
Almayýn umudumu yok etmeyin sevgimi
Tek günahým caným gibi sevmekti

Hüzün yaðýnca içime volkan düþtü yüreðime
Dem tuttu acý zehri süzüldü içime
Onca þeker attým da boðazýmý yaktý yine
Savruldu bedenim
Ayrýlýk çekti beni Cehennem’in en dibine
Nerdesin hasretim
Nerdesin özlemiyle eridiðim
Nerdesin canýma can bildiðim
Dünya Ahret sevdiðim nerdesin nerde...




10 Nisan 2017
Mlk
Sosyal Medyada Paylaşın: