Son Yolcu

Son yolcuyu götürürken otobüs
Umutlarýn tükendiði þehirden
Yavaþ yavaþ sönüverince Venüs
Tüm bedeni korku kaplýyor birden

Gururuma birden saplanan býçak
Ýnce ince kanatýrken yarayý
Bu yürekte ölene dek kalacak
Beyazlara kimler vurmuþ karayý

Mihenge vurdum ben inandýðýmý
Katkýsýz riyasýz çýktý çok þükür
Hiç kimse bilmiyor çok yandýðýmý
Benim kadar yanmýyordu ki Merkür

Adým adým yaklaþýyor karanlýk
Dünya bir telaþsýz dünya bir rahat
Ýnsanýn yaþamý sanki bir anlýk
Bir meçhule yapýlýyor seyahat

Hiçbir þeyden þikâyetim yok zaten
Kocaman diþ aðrýsý var yürekte
Ne gözler kýsýlýr ne de titrer ten
Anka kuþu kanadýna binsek de

Çaresizlik girdabýna düþmüþüm
Tas tas ateþ dökülürken baþýmdan
Coþari’yim, ben kadere küsmüþüm
Hep aðladým utansam da yaþýmdan

27.04.2008/Samsun

Sosyal Medyada Paylaşın: