Sus pustular! Kan akýyordu göðün þurasýndan Gözlerden cehaletin daniskasý Bir yastýk gibi dizilmiþti çocuklar Bir hiç gibi/ Anne karnýna düþen Ýlk cemre gibi/
Bitti; Çocuklar en çok neresinden ölür Bilir misim? Meraklanma cevabý þimdi geliyor En öpülesi yerlerinden/ Ellerinden Gözlerinden Sözlerinden/ Saçlarýndan…
En çok onlarý vurur acý Ýçli bir çýðan gibi/ Saklanýyorum! Türküsü yarým kalmýþ Þarkýlarý silik bu coðrafyanýn Notalarýnda…