Küçük kayýk, dalgalarda savrulmuþ,
Yalpalýyor...Yalpalýyor enginde...
Kaybolmuþ kürekleri sularda...
Çýrpýnýyor kýyýya ulaþmak için,
Yorgun elleri, öyle çâresiz...
Ufuklara dalýp gider gözleri,
Bir türlü bitmiyor özlemi...
Umudu bir cankurtaran simidi...
Kýyýda tutunacak bir çengel...
Belki tutan oluverir ipini...
Martýlarýn kahkahasý ürpertir,
Korkutur göklerdeki kara bulutlar...
Parçalanýr, uzaklaþýr umutlar...
Özlem...Özlem...Uzar da gider,
Gözlerinde yaþlar bir sulusepken,
Umutlarý sularda kaybolup gider...
Akþam çöktükçe içini kaplar bir sýzý,
Bahtýnýn siyahý göðe akseder,
Yüreðinde, sýcacýk, bir isim durur,
Kalbinin her atýþýnda derinden vurur...
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.