Yorgun düþmüþ dizini ovarak usul usul Dedi, sona eriyor dünya denen bu fasýl Ahir ömre gelmiþiz anlamadan ah nasýl Soluðu daralýnca göðsüne vardý eli Dedi, yolun sonuna gelmiþsin he Küfeli! Ölümden korkmuyordu umudu yâre vusul Son deminde yalnýzlýk koymuþtu ona asýl
Meþakkat akýyordu alnýndaki terinden Anlamak zor deðildi hüznünü gözlerinden Yine de esirgedi sitemi sözlerinden Belki çýkýp da gelir sürgün edilen vefa Bir ümitle ufuða dönüp baktý son defa Kelimeyi Þahadet getirirken derinden Sanki muþtu fýþkýrdý gözlerinin ferinden
Bülbül öterken karga neden kenarda siner? Kýrlangýçlar tarlada çekirgeyi mi dener? Akrep mi yelkovaný kovaladýkça döner? Bir sonuca varmaya yeter miydi ki lügat Kendi ekseninde mi dönüyor tüm mahlukat? Sorguya baþlanýrsa cümle cevaplar siner Gün gelir þu dünyanýn tüm kandilleri söner
Kurulur herkes için vakti vuran bir saat Hayatýn anlamýný anlamaktý zanaat Heybeye dolan neyse ona nispettir vaad Geçip gitti Küfeli, gidecekler sýrada Hiç kimse baki deðil baki kalmaz burada Eldekiyle yetinmek elbette ki kanaat Ýþin özü þudur ki marifet Hakk’a taat
6 Nisan 2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gül Şehri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.