Engelli Çocuktan...

ANNEME
Henüz kapalýyken gözlerim, görmek seni
Kýsýk sesimle aðlamýþlýðým,
Ellerinde kalan küçüklüðüm, çaresizliðim
Düþlerim, düþlemlerim
Annem, benim ilk sevgilim...

Belleðim anýlarý yazmakla meþgul
Kanýndan kan, canýndan can verdiðinim
Bozkýrdýn ya; çiçeðimle yeþillendin
Bereketin oldum; yaðdým…
Bembeyazken mevsim
Bahara inandým!

Hikâyemi yaz,
Bir yanýmda yârin de olduðu tatlý cihan;
Diðer yanýmda dilsizliðim, sakatlýðým,
Belki hiç tutmayacak el ve ayaklarýmý da yaz
O kadar söyleyeceklerim varken sana
Hiç konuþamamýþlýðým…

Tanýþmak istiyorum kendimle,
Gözlerin aynam.
Kendimi izliyorum buðusunda,
Aklýn o derin okyanusunda
Anlat beni, güneþ yüreðinle
Duymasam da, anlýyorum

Aðzým, dilim, kulaðým, elim sensin
Seninle aldým tadýný tuzunu her þeyin
Ellerinde yarýnýmý okudum
Seni her andýklarýnda
Seni sanýp kendimi unuttum

Aðzýmdan çýkanlar söylediklerin,
Ninnin hayallerim.
Masallarýndan ibaret tüm bildiklerim.
Büyüt beni,
Tüm elemlerimden kurtaraným
Acýlarýmý dindirenim
Sana tutundum
Yürüt beni!

Dünyayý anlgýlayamadýðýmda,
Boþa çýkardýðýmda emeðini
Anne diyemediðimde
Diðer çocuklar gibi kabartamadýðýmda göðsünü
Býrakmadýðýnda beni yine
Yine de en çok beni sevdiðinden
Yüreðinden öperim anne

Belma KURUM -2015


Sosyal Medyada Paylaşın: