BİR GARİBİN ÖYKÜSÜ

Uzaktan tan uzaða dikilir gözle,
Bir þeyleri birilerini görmek istiyordu,
Kaybolmuþtu söylenen o tatlý sözler,
Þu yolcu sanki bu yolda susuyordu.,

Konuþacak nesi kalmýþtý dünyada,
Kaçacaktý gidecekti elveda demeden,
Gündüzleri hayalde geceleri rüyada,
Ýnsanlara bu hayatý durmaz soruyordu,

Sanki gitse ardýndan aðlayan mý olacak,
Bir hayýr dua yapacak insan mý kalacak,
Þu daðlarý aþacak, þu gölleri geçecek,
Ve sonunda da sadece bir vadi kalýyordu.

Kurumuþ papatyalar sararan otlar,
Hep onunla doðum gününü kutlar,
Bir arkadaþtýr yalnýz kaldýðý anlar,
Bu yollar onu neþeye baðlýyordu,

Bir aðacýn gölgesi belki söðüt aðacý,
Gelip dinlenmiþti insanlarýn acep kaçý,
Bine bulmuþtu yaþlý çýnarýn yaþý,
Ama görmemiþti garip sessiz bakýyordu,

Güneþ batýyor yine yarýn yine doðacak,
Zaman geçiyor ama haklý yerine bulacak,
Geceleyin yürümez yolcu burada kalacak,
Bir kuru ekmeði ile ateþ yakýyordu.

Rüyasýnda bile huzur yoktu ona,
Acýmýyordu sanki ona hayat ana,
Yüreði kül olmuþtu yana, yana,
Ve yalnýz kalan sevgisi ortak oluyordu,

Nereye kimden niçin bu kaçma,
Herkese gelebilir bu hikaye saçma,
Bir çözü,m yolu deðil ki konuþmadan susma,
Sabah olurken artýk güneþ doðuyordu.

Gide, gide bir çeþmenin yanýna vardý,
Günlerden cumartesi aylardan bahardý,
Bu yollar yeþeren dallar ona yardý,
Sanki geçmenin yanýnda dere koþuyordu,

Eðildi içti bir yudum su þükrederek,
Ayrýlmýþtý yurdundan hayatý severek,
Geçmiþi düþündü birden gülerek,
Amada yine o yolcu aðlýyordu,

Yürürken cývýldaþan öten kuþlarý gördü,
O sevinçliydi ama ümitleri öldü
Sanki hayatý felek aðýna ördü,
Yinede nefes alýp yaþýyordu,

Yalnýzlýk ah þu garip yalnýzlýk,
Gelen yok giden yok þu ýssýzlýk,
Bir harabe gördü birden üstü yýkýk
Sanki tarihin bir anýný taþýyordu,

Durdu birden þu soruyu sordu kendine,
Dinledi bir an karþý koyanlardan çýnlayan sesine,
Derince içine bir aldý olanca nefesini
Neden kaçýyordu böyle nefret doluyordu,

Kaderle mücadele etmek, yýkýlmamak,
Hayatý boyunca eysin kul olmamak,
Elde deðil ki aðaran saçýný yolmamak,
Birer,birer her gün saçýný yoluyordu…

Açan çiçeklere anlattý derdini,
Tutacak yoktu dünyada elini,
Sildi göz yaþýný aldý eline mendilini,
Kaçmak insana hiç fayda vermiyordu

Dönmüþ sonsuzlara bir kýþ günü,
Duyuldu bütün yýldýzlara artýk ünü,
Belli deðil ki bu hayatýn yönü,
Gündüz derken karanlýk oluyordu,

Ýþte her zaman bir mezarlýða gitsem,
Zambaklar arasýnda ismini görür gibiyim,
Ne zaman son baharlarý düþünsem,
Sanki içimden bir yaprak düþüyordu,
Sosyal Medyada Paylaşın: