YALNIZLIK

Hep ayný son
Yine olduðum gibi ’yalnýzlýk’
Yine ben ’bir’
Kimsesiz, savunmasýz...


Haykýrsam duyarlar mý acaba?
Sevgi dilendiðimi bilseler
Acýrlar mý bana?


Küçük bir sevgi görsem
Ýnanýp koþuyorum ardýndan
Öylesine tükenmiþim ki,
Yalan olduðunu bile bile
Durmaksýzýn koþuyorum...


Peki neden acý sonlar hep benim
Hatalarým ne?
Bu güzel gözleri yoran
Ýçi hep mutluluk dolu olan
Bu temiz kalpli kýzýn, suçu ne?


Sanýrým tek suçu mutluluðu istemek?


Öylesine yorulmuþ ki bedeni
Ayakta duramýyor
Ama o güzel yüzü her zaman gülümsüyor
Bu yaþadýklarý bile canýný acýtsada
Ona komik geliyor...


Nefes alýp vermek bu kadar zor mu?
Herþey için bir bedel ödemek gerekli mi?
Peki, bu yürek daha ne kadar dayanýr?


Sensizlik zor be güzelim,
Bakalým ne zamandan sonra ahirette seninleyim...
Sosyal Medyada Paylaşın: