Ayný hayatlardan Ayrý yollara ayrýldýk Yol ayrýmýnda sonkez göz göze baktýk Ne o konuþa bildi Nede ben Günler Aylar derken Yýllar geçti gitti Bende geçen zaman di sadece Geçenlerde karþýlaþtýk Ýlk görüþte tanýdým Ayaklarým koþmak istedi Sarýlýp onca yýlýn acýsýný çýkarmak istedi Yürüdü bana doðru Oda tanýdý beni Nasýl tanýmayacak ki Baþkaydi bizim hikayemiz Yüzünde buruk bir tebessüm ile Baþý ile selamladý Ne zaman geldin? oldu ilk sorusu Çok sayýlmaz dedim sustu Ýkide bir ardýna bakýp duruyor du Birini mý bekliyor Sun ? Dedim Gözleri doldu Hatýrlýyormusun burayý dedim Þu banký Bu parký Koþar gelirdik ya her sabah Baþýný salladý evet der gibi Sonra yüzünü denize döndü Saçlarý savruluyor du Tam elimi omzuna koyacak tim Koþa koþa gelen o çocuk ilisti gözüme Anne dedi Anne Dedim anne ? Kýzým dedi sustu Aðladýðýný farkettim Aðladýðými farkettim Sonra git dedi buralardan Buruk bir sesle Gittim Birdaha hiç dönmemek üzere. Her gece fýrtýna olan o kelimeyi Hiç unutmadým Anne. (Murat Arslan) Issýz Þair M-a
Sosyal Medyada Paylaşın:
Issız şair M.A Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.