İNSAFSIZ

Bilmedim meyil verdim þýpsevdi olduðunu
Gök kubbeyi baþýma yýkýp, gittin insafsýz
Kuldan saklamak olmaz, Allah’ýn bildiðini
Ellerine kýnalar yakýp gittin insafsýz

Bakýþýnda dondum da, pas vermedim güneþe
Acýlara belendim, kalmadý yüzde neþe
Feryadýmla inlerken yedi iklim dört köþe
Hayallerime kurþun sýkýp gittin insafsýz

Ne oldu bize böyle, yadel olduk ne çabuk
El sözüne kandýn hep her sözün abuk sabuk
Dil yarasý derindir kolay baðlamaz kabuk
Soluma hançer gibi çakýp gittin insafsýz

Vicdan, merhamet yokmuþ o riyakâr özünde
Dermansýz kaldý dizler yokuþunda, düzünde
Ahde vefa gösterip durmadýn hiç sözünde
O güzel kaþlarýný çatýp gittin insafsýz

Yolcusu þimdi Sevim kervanýnda mahþerin
Attýn da yüreðinden geniþti mi dar yerin
Her damlasý sen iken alnýmdaki ak terin
Kan, yaþ misali gözden, akýp gittin insafsýz

Sevim GÜLER
Sosyal Medyada Paylaşın: