O KADAR YALNIZIM Kİ

O kadar yalnýzým ki;
Ýçimde yalnýz sen varsýn,
Dýþýmda ise bir tek sen yoksun.
O kadar çaresizim ki;
Ýçimi varlýðýnla,
Dýþýmý ise yokluðunla yakýyorsun.
Yok yok, bu böyle olmaz.
Hayat bu þekilde,
Mümkün deðil sürmez.
Çünkü ne benden gidiyor,
Ne bana geliyorsun.
Ne aklýmdan çýkýyor,
Ne yanýmda kalýyorsun.
Dünya ile güneþ gibiyiz.
Ne bir adým ileri,
Ne de bir adým gerideyiz.
Ne çemberin içinde,
Ne de o çemberin dýþýndayýz.
Ayný eksen etrafýnda,
Dönüp durmaktayýz.
Bak sevgili,
Kaç yýlýmýz heba olup gitti.
Bak gençliðimiz tükenip bitti.
Gayrý ölüm bize an kadar yakýn.
Söyle hala nedir bu inadýn,
Nedir bu öfken.
Ben o eski ben miyim.
Görmez misin,
Bir ayaðý çukurda biriyim.
Ölümün eþiðinde bir faniyim.
Ya al artýk kendini kurtar benden,
Bari bendeki sen yaþasýn.
Ya da gel artýk,
Hasretimi bitir kökten.
Bu can seninle yaþlansýn.
O kadar zordayým ki;
Seninle sensizliðin arasýnda,
Varlýðýnla yokluðunun ortasýnda,
Ölümle yaþamýn kavgasýnda.
Yazýktýr öyle uzaktan seyretme,
Günahtýr bu cana,
Bile isteye kasdetme.
Bilirim mümkün deðil,
Gayrý beni sevmezsin de,
Bari biraz merhamet et.
Al kendini benden,
Sonra da tut bu caný defnet.
At bir avuç topraðý üzerime,
Beni gömdükten sonra,
Kime gideceksen yine git.
Ben öldükten sonra,
Kimi seveceksen yine sev.

Celal BAHAR
Sosyal Medyada Paylaşın: