ÇOCUK

Ben sevda da cahil, aþk ’ta acemi
Akýlla gönül bir düþmüyor çocuk
Bir çift göz uðruna mücadelemi
Sürdürmek içimden gelmiyor çocuk

Yüzümü güldürmez yediðim darbe
Bir tebessüm için düþtüm bu harbe
Arkam, önüm her bir tarafým sobe
Gizlendiði yerden çýkmýyor çocuk

Varlýðý göklerde süzülen serçe
Kaþ çatýþý umuda inen pençe
Gençliðim elinde bir dirhem akçe
Gözünü kýrpmadan harcýyor çocuk

Ömrüm tek þahittir düþtüðüm gama
Bugünüm dünümden ayrý muamma
Ondan vazgeçmeyi bilirdim ama
Bu defa þarkýlar küsüyor çocuk

Hasretin ürünü gördüðün her þey
Çile ilmi düþmüþ payýma epey
Sevdamýn gözyaþý kadehinde mey
Ýçtikçe kendinden geçiyor çocuk

Böylesi zalimlik yoktur þeytanda
Her þeyler apaçýk, her þey meydanda
Ayrýlýk denilen daraðacýnda
Boynuma düðümü atýyor çocuk...

Mehmet YILDIZ ( Nisan 17 GEBZE )

Sosyal Medyada Paylaşın: