ANADOLU'MUN İNSANI

ANADOLU’MUN ÝNSANI

Ýlinde, obasýnda, köyünde aynýdýr
Anadolu’mun insaný.
Diðerkamdýr,
Yiðittir.

Fakir olsa da cömerttir.
Misafirperver ve yardýmseverdir;
Paylaþacak kadar gözü toktur
Sofrasýndaki bir somun ekmeðini.
Þükreder Yaradan’ýna.
Miras almýþtýr Atayurdundan
Bu güzel hasletleri.
 
Kerpiç damlarda oturur,
Tepeleri topraktandýr.
Yoktur malý mülkü,
Karakaþlý, kara gözlü yarým düzine çocuðundan baþka

Ne ahýrýnda saðýmlýk ineði,
Ne de koyunu, keçisi vardýr.
Ambarýnda azýcýk darý unu,
Kilerinde bir çuval soðan patates,
Bir tulum ham çökelekten ibarettir yiyeceði.
Paylaþýr onu da,
Kapýdaki karakulaklý kangalýyla.

Birkaç dönümlük kýraç tarlasýna güvenir,
Borç harçla oðlana düðün yapar,
Davullu zurnalý;
Ödemesi harmanda...
Çifte köçek oynatýr kapýda.
Ayran bulmaz içmeye,
Kürkle gider s…
Böyle diyesiymiþ tanýyaný tanýmayaný.
Umurunda mý?
Mürüvvetini görecek.

Ömer Adar-2017
Sosyal Medyada Paylaşın: