Haklýnýn yandýnda durmak yürek ister yürek
Benimkinin yanýnda, küçük kalýr Tendürek
Þarkýn dilinden düþmüyor, kuru sýký laflar
Verin gitsin! Atlarýn hoþuna gider yulaflar
Sen önce kendi kapýnýn önünü temizle
Yarýþamazsýn cennet misali Ceneviz’le
On bir yýlda bir kazýðýný yemedim gavurun
Siz »Dürüstüz. Adiliz!« niye laflar savurun
Kýrmýzý ýþýkta durur gavur gördüklerin
Mümindi ezip de defterini dürdüklerin
Dünyada ne çektiysem bizimkilerden çektim
Onlar lafta yalan; ben hakikkatte gerçektim
Terörist, herkesi kendi gibi bilirmiþ, bil
Ben özde Habilim sen de eli kanlý Kabil
Zavallý Donkiþot boþa yaþamýþ gurbette
Hamasetçi göz, güneþi göremez elbette
En büyük kazýðý da kendi ýrkýndan yemiþ
Ardýndan herif, sadakallahül azim demiþ
Bunlarýn þerefi yok, bakma yeminlerine
Hakka iman da yok aldanma aminlerine
Hani siz, dindarlar korurdunuz kullarý
Cariye almak için, beklersiniz dullarý
Kapýnýn önüne koyarmýþ pezevenk hacým
Hani içten diyordun kadýna anam, bacým
Ne oldu oruspu çocuðu, deðiþtin birden!
Çýkamayacaksýn cehennemdeki kabirden
Yüce Allah, muhtaç etmesin insafýnýza
Yemin ederim durmam camide safýnýza
Sizin dininiz size, benimki de banadýr
Vicdanýmýn adýmý, adaletten yanadýr