GÜLE GÜLE

Balýkesire tayin olarak okulumuzdan ayrýlan
Edebiyat öðretmeni Bedia NARLI kardeþime armaðan

Bir hoca haným vardý okulumuzda,
Gülünce, rahatlatýrdý sizleri
Bir kardeþ gibi, bir abla gibi.
Öðrencileri de etrafýný sarardý
Teneffüslerde,
Demek ki onlar da severlermiþ.

Kâðýda bir çizgi çizip nasýl?
Diye yanýna varsanýz,
Çok güzel olduðunu söyler, ve
Sizi, doðru çizmeye teþvik ederdi.
Bir yazý yazsanýz sizi, yazar;
Basit bir dörtlük yazsanýz,
Yine sizi, þair ilan ederdi.
Hemde tebriklere boðarak...

Balýkesir’liymiþ garibim Maraþ gelini
Ama yerlisi olmuþtu iyiliðiyle.
Kader bu, iþte ayrýlýyor Maraþ’tan
Kendi de üzgün.
Hemde gözler buðulu,
Bazanda yaþlý.
Tek gelmiþti Maraþ’a, ama tek gitmiyor.
Yanýnda çocuklarý var,
Birde iç güveyisi oldu
“Bizim Mêemet Bey”i var.
Bu okuldan nice arkadaþlar gitti
Hepsinin ayrýlýðýna katlandýk öyle,
Sizinde ayrýlýðýnýza katlanacaðýz,
Hoca haným...
Bu iþte bir hîle olduðunu
Düþünmek istemiyoruz.
Deðil mi Hoca haným? ..
Güle güle gidin...
Uðurlar ola, uðurlu ola...
Tekrar görüþmek istiyoruz,
Hayýrlý sebeplerle diyoruz
Hoca haným.
Güle güle...
24.Ekim.2001


Mustafa Zincirkýran
Sosyal Medyada Paylaşın: