Ben yaralý þair, Yüreðimde yetim sevgiler Büyütüyorum. Hüzün denizinde ýslanmýþ Gözyaþlarýmý seyrediyorum aynada Bir yýldýz kayýyor sanki Yanaðýmdan süzülürken. Güle yakýþýr mý diken.
Eskiyen sadece anýlar Gönül tuvalimde Alçýya alýnan düþler Ýlk defa bu kadar çaresiz kalýyorum Paslanýyor sanki kalemim Yalanýn kirli suratýna, Gerçeði haykýrmazsam
Asude geçen ömrümde Devrik cümleler kullanýyorum Nokta üþüyor, ünlem kanýyor Kayýp intihar türkülerinde Serenatsýz kalýyor yalnýzlýðým Akþamýn alaca karanlýðýnda Siyah gözlerin ýþýk olurdu oysa Sisli duygularýma Korkardým sensizliðin anaforunda kalmaktan Çay renginde geceye ilham olurdu bakýþýn Suskun kalýyor þiir þimdi
Ben yaralý þair Hayale sarýlýr uykusuz kalýrým Mýsralarým sessiz gürültü olur Sýzlayan rüyalarýma Saat, sabaha çeyrek var. Birazdan deniz uyanýr uykusundan Elbisesini giyer gelir güneþ Uyanýrým aðlayan uykulardan Hayalinde uyusa keþke Geç kalmazdým aþka
26 04 2008
Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilteris Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.