Zor İmtihan

Bir yerde aðlayan sensin aslýnda,
Bir mazlumun yüzü gülene kadar.
Vecizeler bitmez misal faslýnda,
Sen kendi haddini bilene kadar.

Hakkýn rýzasýna irþadýn yetmez,
Bir iþin edasý niyetle bitmez,
Bütün zenginliðin on para etmez,
Bir dilim ekmeði bölene kadar.

Þu dünyada baki kalan gördük mü?
Ýnsana insanlýk büyük bir yük mü?
Kumsala çizilen bir resmin hükmü,
Dalgalar izini silene kadar.

Güneþin þuasý bu nuru yayan,
Her rengin nüansý cismine þayan..
Hangi daðýn ardý gözüne ayan,
Makine o daðý delene kadar.

Herkesi bir ayrý müþkül sýnýyor,
Kimisi üþüyor, kimi yanýyor..
Her firavun dünya benim sanýyor.
Azrail baþýna gelene kadar.

YAÞ der; bu ikrarýn neresi nihan?
Bir devri – alemin yurdu bu cihan,
Anbean sürüyor bu zor imtihan,
Ta doðduðun günden ölene kadar.

29.03.2017

Mehmet YAÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: