hüzzam çocuğu
düþüncelerim ýslak, isli gözlerle bakýyorum uzayýna
araftan koridorlarda uçarý hezarfenler
boþluða býraktýðýnda kendini
bir düþmedir tutuyor sonsuzun kasýklarýna
kalaylý suçlarýn çatýlmýþlýðý kardeþçe
süt aký yanýlsamalar
kanatlý kokusunda karmaþanýn
ebruli paradokslarýn tutarsýzlýðýnda
mayalanýyor
balçýklara buluyorum ruhunu, kil heykellere kesiyor varlýðýn
godot’yu bekleyen ölümlülerin ideolojik yoksulluklarý daðýlýyor
edebi umutsuzluklara
umarsýz kargalar kadar tanrýsallaþmýþ kurtarýcýlarýn kutsallýðýna sövüyor lakabý
boþlukla þemalanan izdüþümleri
depresif yarý tanrýlarýn
yarý insanlarýn
kentsoylu vedalarýn sonrasýnda kalan taþralý daðlanmalar
küllerle yýkanmýþ suret avýnda daðýlýyor kirli pasaklý
yaþamýn koptuðu yerden
biliyor musunuz
bir süre daha uzar ölü saçlarý
soyka fraklarla vals ederek yaþayanlarýn
bitmez bu iyimser sürek avý
çoçugum, sesi boþluklara çarpan çobaným benim
yaðmurlu fikirler getirdim sana
asfalt kokulu akla gelmeler uçarý ve pasaklý
topraða saplanan býçaklar
en sonuncusu
su
ve kar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.