je
KELEPÇE
KELEPÇE
Kelepçeye vuruldu bütün bir hayat
Ne yarýnlar,nede beni ben eden sevdalar
Önemi yoktu hayatýmýn, çünkü yargýlanmýyordum
Ben deðildim ki yaþayan, nefes alan
Dar aðacýna götürülen bir mahküm çaresiz ve mutsuz
Bitiyordu hayatým baþlamadan
Son nefesti,son fýrtýnaydý yarýnlarý olmayan
Bu benim hayatýmmýydý,sorulmadan çalýnan
Ne ben ne sevdam ne mutluluðum olacaktý yarýnlarda
Kýzgýn bir çölde, kum taneleri gibi savruldum
Bazen öyle bir fýrtýna oldum ki, ateþimle kavruldum
Haykýramýyordum, coþamýyordum dalgalar gibi
Bu benim iç dünyamdý, anladýmki yalnýz ve çaresiz
Umut ýþýklarýnýn bittiði, sevgilerin tükendiði
Mutluluðun son bulduðu bir dünyadý beniim dünyam
Kahrolurcasýna, ezilircesine, gömdüm acýlarý içime
Ýlk ve son gemiydi yanaþan, habersiz ve sessiz
Saf ve temiz hiç yaþanmayan
Her yerde her þeyde hayallerim vardý,habersiz ve sensiz
Neydi düþlerim, neydi umutlarým bilinmez
Ama bu benim iç dünyamdý hiç yaþanmayan
Sevgi verdim besledim, umut verdim bekledim
Hep daracýk bir pencereden baktým hayata
Korktum, sevgiden mutluluktan, yarýnlardan
Doðayý sevdim, çiçekleri sevdim,çocuklarýmý sevdim
Beni ben yapan yüreðimi sevdim
Acýlarýmý sevdim...Ama sormayýn bana
Yarýnlarýmý daha çok sevdim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.