Aşk gibiydi!
Fotoðraf da aþk gibiydi;
kimini saðýr eder
kimini de dilsiz!
Aþk ansýzýn gelendi ya
fotoðraf da ansýzýn çekilen.
Ýkisinde de ruh bütünlüðü vardýr;
toprak gibi,
gökyüzünün maviliði gibi!
Kimi an insaný sarhoþ eder
kimi mekan insaný berduþ!
Aþkýn da fotoðrafýn da sonu yok;
sen çekersin o gider
sen onu yakalarsýn o seni benliðinden eder!
Ara sýra lal olur þehirler;
eski duraklardan, yýkýk mahallelere açýlýr yol.
Yitirmiþ aþklarýn pencerelerine
yorgun kalplerin buz kestiði deme uzanýr gölgeler…
Uzanýr yol boyu, mahalle ve kentin en iþlek yerine sýzýlar
Meþakkatlidir bir vücutta var olmak…
Ýþte böyle bir þeydir aþk ve aþkla bir fotoðrafta bütünleþmek!
Dedim ya; sonu yok bu iki oluþun!
Aþkýn da fotoðrafýn da bir sonu yok.
Sen bilmeden kýrarsýn yolun sonundaki þehri
o bilmeden kýrýlýr rengarenk bir çerçevede!
Ýki ayrý dünya gibi görünseler de;
yolun sonun da bir mutluluk
ya da amansýz bir kýrýklýk vardýr…
Derinliði ölçülemeyen,
oluþu belirsiz bir olaydýr rüya!
Uzanýrsýn ýþýklarýn altýna
vücudun aðýr bir iklime tutulur
kapanýr yavaþtan gözlerine gardiyan göz kapaklarýn…
Aðýr aðýr dalarsýn gözlerinin içindeki sokaklara;
ya kalabalýk bir þehirde birleþirsin sevdayla
ya da bir fotoðrafta ölümsüzleþir düþlerin…
Öyle ya da böyle sonu yok aþkýn ve fotoðrafýn;
sen çekersin o gider,
sen yakalarsýn o seni benliðinden eder!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.