MERCAN GÖZLÜ SEVGİLİ
Mercan gözlü gül yüzlü sevgili,
Nisan’da bir ikindi vakti,
Bulutlar baþýmýza tüm suyunu býraktý,
Oldular deli fiþek,
Yeri göðü inleten onlarca þimþek,
Çok korktun sarýldýn bana,
Sevgiyle sarýldým sana,
Deniz þemsiyelerinden daha büyük,
O kayanýn altýnda,
Döndük seninle tek insana…
Mercan gözlü gül yüzlü sevgili,
Dindi Nisan yaðmurunun öfkesi,
Güneþ baba gösterdi gül yüzünü,
Üstümüze düþtü kayanýn gölgesi,
Kenetlendi ellerimiz birbirine,
Yürüdük güneþe sevinçle,
Nazlý bir esinti baþladý çevremizde,
Buram buram koktu toprak,
Dansa baþladý binlerce yaprak…
Müziðe can verdi kuþlar orkestrasý…
Mercan gözlü gül yüzlü sevgili,
Gökkuþaðý taç oldu baþýna,
Parladý gözlerinin içi,
Ballandý dilinden dökülen her kelime,
Mutluluðunun þavký vurdu yüzüme,
Güneþ doðdu gönül denizime,
Ýki salýncak kurdum gökkuþaðýna
Birinde sen birinde ben,
Sallandýk yýldýzlardan aya,
Sevda kattýk sevdaya…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.