sýrtýmda aþk heybemle usulca kapýna dayandým bir seni dilendim bir de gözlerini seni isterken çok mu oldu ki vermedin,
’gözlerini’ dedim ’beni sonsuzluða iten gözlerini’ hayret, verdin büyük bir sevinçle koþtum fakir haneme
misafir ettim gözlerini odamda ilk defa birini,
kusura bakma her þey kýrýk dökük týpký gönlüm gibi þimdi ne ikram etsem ki sana sobamýn üstünde var sýcak suyum ama demleyecek yok çayým ah be yoksulluk kýrk yýlýn baþý bir misafir aldým...
yüzüm düþtü, gözlerim gözlerinde.
baktýn ve ’üzülme iyi ki geldim bana yüreðini ikram et baþka ne isterim’ dedin.
þimdi ikimizde olduk aþk dilencisi ben gözlerinle doyuyorum sen yüreðimle.
gülkedisi
Sosyal Medyada Paylaşın:
gülkedisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.