Yüreğinde Yaşamaya İhtiyacım Var

yaþamak çok zor bu aralar
bu aralar nefes almak dahi zor
ve yaþamak yada yaþamamak
zamansýz duran bir kalp gibi

bazen bir cümlenin içinden geçerim
bazende bir cümle boðazýma takýlýr kalýrým
iki yakasý bir araya gelmeyen bir þehir gibi
bir uçtan bir uca sevda büyütürüm
sonra adýna þiirler yazarým
ve o þiirin en can alýcý cümlesine kendimi asarým
belki ölürüm belki can çekiþirim
ama sevda uðruna ölmekte güzel, can çekiþmekte
yeter ki sonunda kavuþmak olsun

elleri soðuktan çatlamýþ bir sevdayým ben
bin özlem büyütür, bir mutluluða hasret yaþarým
sonra dilime dolanan sevda türküleri
beni alýp götürür, en uzak þehirlere
sevda kokan, türkü tadýnda
ama acýnýn en dibini yaþarým
en umarsýz sevdadan
en acýmasýz yarayý alýrým

umudu hep büyüterek yaþarým
ama payýma hep ölüm düþer
acý düþer
özlemek düþer
ama hiç bir zaman
mutluluk payýma düþmez

ben mutluluða uzak
ölüme yakýn yaþadým bu hayatý
bu hayat bana sevmeyi öðretti
ama nefret ede ede sevmeyi öðretti
her gün biraz daha ölüp
doðacak bir güneþi hayal eder gibi
ve o güneþ hiçbir zaman doðmadý

sonra bir mülteci gibi yaþadým
sevdayý, özlemi, yaþamý
içimdeki nefretle
mutluluðu içime iltica ede ede yaþamayý öðrendim
bu bir intihar giriþimidir
yüreðinde yaþamaya ihtiyacým var

ibrahim dalkýlýç


Sosyal Medyada Paylaşın: