Siyah güller sokaðýnda hiç sabah olmaz, Bir hayalet gezer durur kaldýrýmlarda… Gözyaþým kýzýldýr benim akar topraða, Ýçinde viþne olan bir bahçe düþlerim...
Siyah güller sokaðýnda bir kadýn aðlar, Umudu bitmiþ bir adam intihar eder… Orda herkes mutsuzdur ve aðlamaklýdýr; Bu þiiri nasýl yazdým, bunalýmdayým…
Siyah güller sokaðýnda bir þiir ölür, Bakýþý fesleðen kokan siyah bir þiir… Alýp götürürler beni yalnýzlýklara, Daha merhaba demeden ayrýlýk olur…
Siyah güller sokaðýnda bir rüzgâr eser, Bütün aðaçlar kýrýlýr, kasýrgadýr bu… Boþ ellerini uzatýr üzgün bir çocuk, Bu þiiri nasýl yazdým, bunalýmdayým…
Siyah güller sokaðýna gelmek istemem; Orda bir cenaze yatar, korkunç bir ölü, Hüzünlerin en karasý çökmüþ üstüne… Siyah güller sokaðýnda sis var, kör oldum…
Siyah güller sokaðýnda Requiem çalar, Mozart’ýn en son bestesi, korkunç ve güzel… Ah, öldürecekler beni, anne nerdesin? Beni bir baþýma koyma, uzat elini…
Siyah güller sokaðýnda ölürüm bir gün, Yaralanmýþ bir kontesin çýðlýklarýnda… Anne gözlerim kan oldu, bak bu tarafa; Bu þiiri nasýl yazdým, bunalýmdayým…
Nihat KAÇOÐLU
Kardelen Dergisi, Sayý:69
Siyah Güller Sokaðý, Kitaphane Yayýnlarý, Temmuz 2011, Ýstanbul Sosyal Medyada Paylaşın:
Nihat Kaçoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.