kötülüðün ölümden kötek yediði sýkýntýmýn en gizli yeraltýnda sesi plaða geri veriyorum nakaratý hayata bir deyim piþmanlýðýnda
doðanýn sýzlandýðý ufuksuz çemberde eðer kandan senin ruhuna geçen sýcaklýðýn izleyebilseydin ölçüsünü korkunun dönemecinde sessiz ve acele ederek göðsün çarklarýndan ve benden alýnmýþ olan ne varsa durmadan sesini yükselten bu kol saati ve damla damla akan bu acý ýþýltý göz ve el arasýnda derin yol uyanýrken kýrýlan camýn gürültüsündeki isyan
daha uzaða gidiyorum elim sarkacýn bilinçsiz hareketine uzanmýþ yüreðimde delici bir merak ve senin için su vermede çiçeklerin kokusunda günahýn ateþlerini dalgalandýran boðuk ses
ýþýltýlý git-gel yorgunluðun dalga çatlamasý damla damla kazar zaman çýplak taþýný dakikalarýn çeliðiyle aþýnmýþ göðsün ve bir el bilinmeyene giden sýrtýnda
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ebru Erten Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.