KARDAN ADAM ETTİ AŞK
Kar altýnda kaldýrýmda bir âþýk,
Tek yareni solgun sokak lambasý…
Pencerede ne yâri var ne ýþýk,
Boynu bükük zemheride çabasý…
Hüzün taþýr akrep ile yelkovan,
Su lal olmuþ buza kesmiþ þadýrvan,
Arý küsmüþ ne petek var ne kovan,
Kalpten gider onu görse babasý…
Kar kuþanmýþ gelen geçen araba,
Kardan adam yok kimseden merhaba,
Sevda darda gönül çekmiþ daraba,
Yanar acýr insanýn en kabasý…
Bir kez görse yârin tatlý yüzünü,
Bahar eder aþkýn kýþý güzünü,
Gül donatýr ilin daðý düzünü,
Sevgi saçar kürek beli yabasý…
Cantekin der; sevda sevgi saygýdýr,
Yar görünmez aþk endiþe kaygýdýr,
Dertli gönül gam kedere yaygýdýr,
Sýrýlsýklam tüm bedeni urbasý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.