Evlat, tarih ilmi ne lükstür ne de bir süs, Ýbret almak için okunmalý Endülüs. Yediyüzellide kuruldu, Ýspanya’da, Ýslam rengi ile boyandý yarýmada. Ordusuyla Tarýk Bin Ziyad boðaz geçti, Baþlayan çok müthiþ çok hýzlý bir süreçti. Medeniyet oldu, yürekteki her tekbir, Tüm þehirler ilim yuvasý oldu bir bir. Tevhid akidesi can verdi cansýz taþa, Ülke eserlerle donandý baþtan baþa. Sekiz asýr diri kaldý o medeniyet, Esastan sapmalar baþlamýþtý nihayet. Ýsrafa dalmýþtý son hükümdar Abdullah, Haçlýya güvendi de gaflet etti, vah vah! Baþkent Gýrnata o gün edilmiþti iþgal, Kaçarken almýþtý, aðlamaktan bitkin hal. Annesi gün görmüþ büyük islam kadýný, Söylediðine bak, sarsýp da evladýný: “Aðla oðul aðla! Terketmiþtin cihadý, Savunmadýn erkek gibi madem biladý (*) , Çalýþan düþmanýn bugün gülmek nasibi, Sana da aðlamak yaraþýr kadýn gibi…” Evlat, ders al bundan da ülkene sahip çýk. Fayda etmez sonra duyacaðýn piþmanlýk.
(Ýstanbul:27.06.2005) Sosyal Medyada Paylaşın:
ekremsama Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.