Her sözü ferahlatan meltemler estiriyor yüreðime...
Ýpek bir kanat alýp uçuruyor göklere sanki yavaþça...
Gözleri, sarhoþ ediyor bakýnca...
Ýçine çekiyor son hýzla...
Sen kimsin ey sevgili?
Nerden doðup da geldin dünyama?
Geldiðin yerlere götür beni...
Kimsin, nesin, beni böylesine alýp götüren?
Ellerinin týlsýmýný sözler anlatmaz, anlatamaz...
Sýcak ve þefkâtli...
Bakýþlarýný asla unutamam...
Sakýn beni hiç býrakma...
Gözlerinin büyüsünü düþündüm bir an.
Çekim gücüne girip, yörüngesinde gezdim...
O kadar çok yýldýz vardý ki o yörüngede...
Hepsi de senin çekim gücüne girmiþ yýldýzlar...
Iþýl ýþýl dönüyorlardý etrafýnda.
Ama, hiç biri benim kadar sýký tutunmamýþtý ellerine, inan...
Gözleriyle asýlýp kalmamýþlardý bakýþlarýna...
Biliyorum, hiç kavuþamayacaðým sana.
Nereye dönsem, ayrýlýk þarkýlarý geliyor kulaklarýma...
Seni hiç unutamam ki ben...
Unutmayacaðým...
Bir gün uzandýðým zaman huzur bahçelerine,
Hep, gökyüzünde o gülen ve nemlenen bakýþlarýný seyredeceðim kýyamete kadar...
Gözlerim kapalý, gülümseyerek dinleyeceðim kulaðýma fýsýldadýðýn o þiirleri...
Sen de dinle rüzgârlarla sana söylediðim o þarkýlarý...
Hepsi sana...
Hepsi hüzünlü ama...
Dinle ve sen de katýl.
Hani, beraber söylemiþtik ya...
Hani, çocuklar gibi yan yana...
Kâh aðlayýp, kâh gülerek...
Çocuklar gibi...
Unutup her þeyi o anda...
Ayrýlýk rüzgârlarý bizi savursa da,
Sakýn beni hiç unutma....
Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.