Bir gün gidecek...
Bir gün bitecek...
Evet, böyle baþlayacaðým.
Bir gün seveceksem birini
Onu özleyeceksem,
Ona hasret kalmayý göze alacaksam eðer...
Bir gün gidecek gibi
Bir gün bitecek gibi seveceðim onu...
Sevmek dünyanýn en güzel þeyidir !
Elbette seveceðim,
aþkta kendimi deneyeceðim, onu tanýyacaðým.
Ama bu kez fazla baðlanmadan
Yanmadan, tutuþmadan
Kalbimden kalbine ruhani bir yol açmadan seveceðim...
Ýnsan hafýzasý mükemmel bir kapasiteye sahiptir ve hayal gücünün sýnýrý yoktur.
Yani demek istediðim...
O, bir gün gittiðinde
Hani Gözleri yeþildir mesela,
çayýrda bile gezemezsin ya, ben gezeceðim.
Hani Mavidir, deniz görmek istemez insan...
Ben isteyeceðim.
Siyahtýr, zeytin eksilir kahvaltý masasýndan...
Kahverengidir,
topraðýn kokusu bile ciðerlerinizi yakar, kavurur hani...
Ben inadýna, her yaðmur yaðdýðýnda bahçeye çýkýp
buram buram topraðýn kokusunu içime içime çekeceðim...
masaya bir çatal daha koyacaðým.
Ama caným yanmayacak bu defa
Çünkü birini daha seversem
Saçlarýna dokunmayacaðým,
ona bu kadar yakýn olmayacaðým.
"Nasýlsa terk edecek bir gün."
Onun ellerinden tutmayacaðým.
Çünkü biliyorum...
Bir daha ayný yumuþaklýðý,
tüm bedenimi sarýp sarmalayan gücü asla bulamam.
Birini seversem dudaklarýndan öpmek þöyle dursun,
yanaklarýna bile uzun uzun bakmayacaðým.
Onu uzun uzun seyredip,
hafýzamda ona kocaman bir dünya kurmayacaðým.
Diyeceðim ki
"Yarýn, yok !"
Birlikte sinemaya gitmeyeceðim mesela,
Sonra sol yanýmdaki boþluðu kimse dolduramaz,
onun yerini kimse alamaz sonra.
Bir þeyler yemeyeceðim
Bir þeyler içmeyeceðim
Yoksa
Su bile boðazýma oturur yokluðunda.
Sabah kahvaltýsýyla baþlayan bir günümüz olmayacak,
yada o uyandýrmayacak hiç bir zaman beni.
Öðlen yemekleri
Ve Akþam yemekleriyle
günümüz son bulmayacak hiç.
Ona bu fýrsatý vermeyeceðim.
Onu çok seveceðim ama
Bir gün gidecek gibi bakacaðým ona...
Ara sýra radyo dinlesek de beraber,
Hiç bir þarkýya, "Bu þarký bizim olsun" demeyeceðim...
Sonra bir gün çekip gider de
Sonra her radyo kanalýnda ayný þarký dönüp durur da,
O duymaz..
Duysa bile, ne hissetiðimi bilmez.
Çünkü terk edenler
Yeni aþkýn kapýsýný daha gitmeden aralamýþtýr.
Hangi Aþka güveniyorsun demeyede hacet yoktur zaten.
Mutlaka vardýr...
Belki bir...
Belki bir kaç tane!
...
Çok fazla þey anlatmayacaðým ona.
Onu da düþünmeliyim.
Sonuçta beni terk edip gitse de
Ben onu
Benim olduðuna emin olduðum için mi sevmiþtim?..
Hayýr!
Ben onu, beni anladýðý için.
Kalbimin açlýðýný
Benliðimde yatan o merak duygusunu
Merak edilme isteðini doyurduðu için...
Beni gerçekten düþündüðünü, özlediðini sandýðým için sevdim.
Kendimi kandýrmanýn alemi yok
Aþk karþýlýksýz olandýr...
Sevmek zorunda deðildi diyeceðim !
Aslýnda
Anlam veremiyorum
Aþkýn en tuhaf yaný da bu iþte;
fedakarlýk duygumun hat safhaya ulaþmasý...
Tabi Kýskançlýðýn verdiði küçük çaptaki bencillik hastalýðýný saymazsak!..
Bu yüzden
Birini seversem senden sonra;
Kimsenin kirpiklerinden kendime zindanlar...
Kimsenin yeþil gözlerinden bahçeler...
Kimsenin saçlarýndan yollar yapmayacaðým kendime.
Taki
Nikah masasýnda " Evet" i duyana kadar !