Zafiyetler bende

Haydi...
Sende gel benimle
Hissiyatýný kuþatan tesirin iklimine
Nasýl olsa akýl, bilgi, hikmet, irfan seninle
Ben yolumu þaþýrýr, zanda bulunursam irþat etmek ümit içinde
En zayýf olduðum ve olacaðým an kim bilir hangi sissi gafletin içinde
Zihnimi karýþtýran, kalbimi avutan, aklýmý karartan, irademi aciz býrakan zafiyetler bende

Uzaklara...
Giden bir yolcu gibisin
Sessiz, sakin ve teeni içindesin
Akýl sahibinde ne kadar edep ve irfan varsa iç içesin
Her lahzada muhakemeyi aklýn þuuru olarak tarif edersin
Kalbin þuurundan ise niyet olarak izahýný hasredersin, ihlassýz vicdaný þuursuz olarak bilirsin
Peki, hidayet bizlere bu kadar uzak mý diye bir sual sorunca, talip olmana baðlý diyerek düþüncelerini söylersin

Seni...
O an fark etmiþtim
Yalnýz ve kimsesizler içindeydin
Bir köþede boynu bükük bekleyen çaresiz gibiydin
Suskun sokaklarý etkileyecek kadar samimi duruþun sahibiydin
Gönlüme düþen sualleri düðümledin, yalnýz kalmak isteyen bir ümittin
Sabrý boyun bükerek, haksýzlýða rýza göstererek, kaderim diyerek yanlýþa düþen bir insan deðildin
Atiye hesap soran, içselliðin de yol alan, akleden kalbi bulunan, her tercihin bir bedeli olduðuna inanan güçteydin

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: