Hîra . Yureðimiz ki Hîrasýdýr içimizin Uzun uzun susakalýp Ciltlerce konuþtuðumuz Bir labirent dolusu sûal Mimarýda kendimiz Yerle bir edenide Kaldý ki ördüðümüz bunca duvarlar Nefis putlarýyla dolu Aksi suretimizde parlayan Bir ömür yapageldiðimizi Bir çýrpýda yok eden Gülerken dýþýmýz Kan revân içimiz Asýmýn nesliyiz gûya Arafýn sahibi Büyük anne görmüþ Dede dinlemiþ Sabýr taþlarýna baþýmýzý dayayýp Dualar bile ezberlemiþliðimiz varken Aslolaný býrakýp Surete aldanan Dünyanýn yaldýzlý yanýna kanan Tatmadan aðzýmýz sulanýp Tadýnca ardýmýza bakmadan kaçan Ne oralý olabilen nede burada kalabilen Öylece kalakalan Olmamýþ koruk ekþiliðinde tatlanýp Ýlk hamlede boðaza duran Hiç yere kendisini yoran Hepe ulaþmak için Eldekini avuçtakini kaybeden Asýmýn torunu Arafýn nesliyiz Bakmayýn suratýmýza Nur deðil makyajdýr parlayan Tâ kalpten paslýyýz Ondandýr ki Ne kadar gülsek bile Tâ yürekten yaslýyýz : Yunus Beypýnar
Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.