Masumdum anne... Ben masumdum. Sadece çýkarsýzca sevilmek istedim... Senin beni sevdiðin gibi. Senin bize öðrettiðin gibi. Çýkarsýzca sevdim .
Caným yandý anne... Ýyi insan olmayý öðrettin ya bana.. Ben hep iyi kaldým anne... Yaralandým.. Kanatlarým kýrýldý. Uçamadým. Sevinçlerim yarým býrakýldý. Ama ben hiç yýlmadým anne.. Senin bana öðrettiðin gibi.. Hep güçlü kaldým ben.
Yeri geldiðinde susmayý öðrettin. Ben hep sustum anne.... Haykýrmam gerektiðinde bile sustum. Ýyi insan olmak uðruna..... Ben hep ezildim anne.
Ama olsun. Ýyi insan kaldým ya anne. Senin istediðin gibi kaldým ya. Vicdanýmdan asla ödün vermedim ya. Senin dediðin gibi.... Allahtan bulsunlar. Kuldan deðil. Onlarda bulacak deðil mi anne.. Herkez yaþatýðýný yaþamadan ölmeyecek dieðilmi anne.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilgün yücelkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.