Özlem Yüreðin dilsiz sesidir Duymaz sevilen Bir kaðýt parçasý gibi ya buruþturulup atýlýrsýn Ya da yok pahasýna satýlýrsýn Sen, sen olmaktan çýkarsýn Nerde akþam, orda sabah Ayyaþlarýn arasýna katýlýrsýn Evin yolunu bulamazsýn Eðlencesi olursun çocuklarýn Sýzarsýn Sokak köpeklerinin maskarasý olursun
Özlem Uyuþturulmadan ameliyat edilmek gibidir Acýr tüm uzuvlarýn En çok da yüreðin Ölmek gibi olsa iyi, ölürsün, biter Anlatýlmaz, yaþanýr, yaþadýkça anlar insan Bin parçaya bölünürsün Her parçana yüzlerce toplu iðne batar
Aylardan Ocak’týr Soban için için yanar Senin de için Sýzým sýzým sýzlar Kanar yürek Ocaðýn söner Gözlerinin feri söner Hastalanýrsýn
Gecen, gündüzün yoktur Kafan bozuktur, þuurun da Saatin ya durmuþtur, ya da bozuktur En hesapsýz vakitlerde aramak Sesini duymak Görmek istersin Çok sevmiþsindir Özlem, deðerli olana duyulur
Özlem Adliye koridorlarýna benzer Soðuktur, üþütür Ayaklarýnýn üzerinde duramazsýn Bir yaprak misali savrulur durursun
Hele bir de arar, sorarsa sevilen Hele bir de çýkýp gelirse ansýzýn Hele bir de ‘ Seni çok seviyorum Seni çok özledim.’ derse Deðmen gamlý yaslý gönüle Bayramýn olur, bayramýn! Ýþte mutluluk budur!
Hayatýmýn belki de son çeyreði Beni bende tüketmeden Koþarak, doludizgin gelmeli Görmeli, sevmeli Bitmeli bu özlem, bitmeli…
Vecdi Murat SOYDAN (Yaþanmamýþ Aþklarýn Þairi) 26 Ocak 2013- Saat: 23.15-Isparta Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.