SARIGÜL' ÜN GÜNLÜĞÜNDEN

Ýstanbul’ un soðuk havasýndayým bugün;
Yürüdüðüm sahilde, beni usulce sarmalayýp içine alan,
Beni ýssýzlaþtýrarak yüreðime yaðan kar;
Yaþamýmýn yüzüne örtülen ipek bir duvak oluyor!
Yüzüme dokunan kristal tozlar;
Gözlerimde,saçlarýmda birikiyor..
Senden uzakta Ýstanbul aðlýyor,
Ben aðlýyorum..
Her adýmým biraz daha beyazlaþýyor,
Ve biraz daha uzaklaþýyorum hayatýn daðdaðsýndan..
Seni ,biraz daha unutarak yürüyorum..
Sukunet þevkatli geliyor yanlýzlýðýma..
Beni sakinleþtiriyor,huzursuzluðuma huzur veriyor.

Karlara karýþýyorum duygularýmýn uç noktasýnda;
Bende insanlara ait ne varsa,
Onlara býrakýyorum..
Geldiðim yere , omeçhul ýssýzlýðýma geri dönüyorum!
Yüeðim karlar kadar sessiz;
Hiç susmayacak sandýðým nice feryatlarým
Aniden sustu,uzun yolculuðumda..
Beyaz bir sahilde son buluyor herþey
Kendimden uzaklaþýyorum..

Ýstanbul’da sensilikteyim..
Karlý bir kavþakta ayrýldýðýmýz herþeyin;
Olduðundan baþka bir biçimindeyim..
Yüreðimde , denizin göle,suyun taþa;
Ýnsanýn ruha dönüþtüðü andayým..
Kendisini kendisiyle saklayan yüzüm !
Yüzüm benim yanlýzlýðým..
Kristal tozlarýn uçuþtuðu,
Suyun taþa dönüþtüðü,
Aðaçlarýn billur kadehleri andýran gövdeleri gibi
Dile gelmiþ yüreðimi duyabiliyor musun?
Patlamalardan önceki ,bir anlýk
Sessizliðe benziyor bu sahil..
Beni yeniden hayata hazýrlýyor,
Hayattan kopararak!
Sadece yanlýzlýðý hissediyorum
Yaþamla ölüm birbirine deðiyor.
Bütün korkularým terkediyor beni..
Ümitlerimde benden gidiyor bir bir..

Kar yaðýyor, yanlýzlýklardayým..
Kristal tozlar uçuþuyor yüreðimde..
Sahil , sakin ve sessiz
Gövdeleri buzla parlayan aðaçlar suskun!
Yüreðim suskun..
Artýk dönmeliyim.........

HAZAN YAPRAÐI 25.04. 2008



Sosyal Medyada Paylaşın: