İnsan, hiç Nevruz da, ölür mü şair ?

Þiir günü kaydý, yine bir yýldýz
Ýnsan, hiç bahar da, ölür mü þair ?
Oysa,yirmi bir Mart, uyanýþ günü
Nevruz da azrail, gelir mi þair?

Eþeriz daðlarý, bayýr yamacý
Dünya bir han imiþ, insan kiracý
Diyordun, “zamanýn havasý acý”
Ah! çekçem baðrýmý, deler mi þair?

Kimine geç kaldýk, kimine erken
Güldürün insaný, öldürmen derken
Söylenecek, sözün vardý; giderken
Muhabbet hiç yarým, kalýr mý þair?

Senin ki, bir yolun hikayesiydi
Bam teli, sessiz; halkýn sesiydi
Zamansýz gidiþin, neyin nesiydi?
Ýnsan, öleceðini, bilir mi þair?

Sende gittin usta; býrakýp bizi
Bil ki, özleyecek, yollarýn tozu
Yeniden can bulmak, Nevruzun tezi
Devriminden, doða; çiler mi þair?.

Aliye UYANIK/ BOZOK KIZI

21.03.2017 /GEBZE

Sosyal Medyada Paylaşın: