PASLI KİLİT

Kuyruklarýný yakalamaya çalýþan kediler gibi,
Bir o yana, bir bu yana,
Saatlerce yatakta kaçýncý dönüþüm,
Deliler gibi kaçýncý adýný sayýklayýþým,
Gecenin bir yarýsý kaçýncý uyanýþým,
Karýlar gibi dakikalarca kaçýncý aðlayýþým…

Bardaktan boþanýrcasýna yaðan,
Kýrk ikindi yaðmurlarýyým sanki,
Gözlerimden bu kaçýncý akýþýn,
Yanardað misali içimi kaçýncý yakýþýn,
Ah benim yedi gün, yirmi dört saat,
Elli iki hafta, dört mevsim,
-Saymadým gerisini, takvimler eskidi-
Bu kaçýncý kapý eþiðinde kös kös * oturuþum…

Gel iþte, gel de bir bak halime,
Halime dedim de, düðünü varmýþ yakýnda,
Daha dün sümüðünü yiyordu, eþek kadar kýz olmuþ,
Seni sordu, ‘’ gelmeyecek, gelmez ‘’ dedim,
‘’ O zaman sen git, tut kolundan getir aðabey ‘’ dedi.
‘’Kýz, çok bilmiþ Halime!
Geldi geldi, gelmezse kendi kaybetti,
Çok þükür halime ‘’ dedim,
Dedim ama, acýmý içime gömen bendim…

Vallahi adým gibi biliyorum, al sana yemin,
Gelseydin, tek gelseydin,
Adým adým gelseydin dünden razýydým,
Kör olasýca yine gelmeyeceksin,
Gelseydin, uzar mýydý geceler,
Uzasýn, yeter ki gelseydin,
Kör, topal severdim seni…

Ya, iþte böyle, ne desem nafile,
Yine ardýma düþtü çileler,
Sana göre hava hoþ,
Islanan sýpaya dönen benim,
Köþeyi dönen sen…
Karalar çalmasaydýn da,
Kapýmý çalsaydýn,
Virane olmazdý,
Kýrýk dökük kalmazdý kalbim…

Elini vermezsen, ses ver de sor halimi,
Çabuk söyle, yoksa ahraz * mýsýn,
Bak, gör iþte, karþýnda bir adam köpek gibi uluyor,
Maþallahýn var, yine çok sessizsin…

Dalýmda kara güller açtýran kara sevdam,
Ýnsafýn kurusun da, bir kez olsun dön bana,
Hele az dön bir bakayým, etek boyun mu kýsalmýþ,
Sen mi çok deðiþmiþsin, mevsimler mi?

Sesini duyamayacaðým belki,
Yüzünü göremeyeceðim,
Bil ki sevdiðim, bil ki bir tanem,
Ben yine de, dönersin belki diye,
Kapýyý da pencereyi de,
Ardýna kadar açýk býraktým...

Ah benim tatlý, güler yüzlü gönül hýrsýzým,
Ne var ne yoksa götürmüþsün benden,
Ulan adam akýllý bir beddua bile edemiyorum,
Anahtar paspasýn altýnda demek geldi içimden,
Hay içime tüküreyim,
Paslý kilidi anahtar nasýl açsýn?


Vecdi Murat Soydan
(Yaþanmamýþ Aþklarýn Þairi)
20/03/2017, 23.30, ISPARTA

*ahraz : dilsiz ya da hem saðýr hem dilsiz (kimse)
*kös kös oturmak : Baþý önde, saða sola bakmadan yorgun, üzgün, düþünceli bir durumda.



Not : Þiirlerde argo kelimeler kullanýlýr mý, kullanýlmaz mý tartýþmasýna girmeyeceðim. Þiirimde de kullanmýþ olduðum KARILAR kelimesine açýklama getirmek istiyorum. Þayet, kaba ve küçümseyici olduðu gerekçesiyle kullanýlmamasý gerekir mantýðýyla hareket edersek, o halde sormak isterim, Kemal TAHÝR’in romaný KARILAR KOÐUÞU’nun adýný da deðiþtirmek gerekir ki, bu durum her þeyden önce yazara yapýlacak büyük bir ayýptýr. Benim ’karý ’ kelimesini kullanmam da hiç bir kadýný küçültmez. Hem sonra o kelimenin sözlükteki karþýlýðý da KADIN’dýr. Doðru bilinen o kadar çok yanlýþlýklar var ki. Maalesef bizler bu ön yargýlarý aþamýyoruz. Yazarlarýn, þairlerin dillerine kilit de vurulamaz. Bu mantýkla çok sýk kullanýlan ’ ulan ’ kelimesini de kaldýrmak gerekir. Hatta Yusuf Hayaloðlu’nun Ah Ulan Rýza isimli þiirini de. Bizler öyle okuduk, öyle duyduk, derler ki halk dilinde, ’ karý gibi aðlama ’ derler. Mesela derler ki; "Oðlaný her karý doðurmaz, er karý doðurur." Nikah memurlarý sormadý mý eþlere, demedi mi ’... Sizi karý koca ilan ediyorum. ’ diye.

Ne yazýyor Türkçe sözlükte :

Karý : 1. isim Bir erkeðin evlenmiþ olduðu kadýn, eþ, refika, zevce
"Eve varýnca karým Fadime kapýyý açar." - S. F. Abasýyanýk
2. Kadýn
"Analar aðlýyor, niþanlýlar aðlýyor, karýlar aðlýyordu fakat Saliha kadýn buna alýþmýþtý." - H. E. Adývar
3. Yaþlý, ihtiyar

Burada deyimlerin ve atasözlerinin yanlýþ veya doðru kullanýldýklarý konusuna da girmeyeceðim. Söylenmiþ mi? Yazýlmýþ mý? Ona bakarým. Pek çok deyim var, bu konuya kafasý takýlanlar lütfen araþtýrsýnlar önce. Günlük hayatta kullanýlan öyle çok argo kelimeler var ki... Bu mantýkla onlarýn da ayýklanmasý gerekir. Þayet kullanýldýðý taktirde insaný terbiyesiz yapýyorsa, derim ki, býrakýnýz bu ön yargýlarý ve kandýrmayýnýz kendinizi. Ýnsanlar karakterleriyle, insani vasýflarýyla ölçülmelidir. Tepki verecek hanýmlar, beyler için söylüyorum; bu mantýkla piyasadaki kitaplarý da kaldýrmak, deyim ve atasözlerini silmek gerekir ki, düþünüldüðünde sadece kendimizi kandýrýrýz. Madem ki kullanýlan o kelimeler kültürümüzün bir parçasýdýr, o parçalarý yok etmek argo da olsa, dilimize yapýlan en büyük kötülüktür...
Sosyal Medyada Paylaşın: