Sersefil

Yutkundu da diyemedi sözünü,
Öyle garip garip yüzüme baktý.
Hüzünden yaþ kaplamýþtý gözünü,
Bahar seli gibi çaðlayýp aktý.

Söyle dedim çekinmeden derdini,
Kaybetme, bulunca kulun merdini,
Toplumun her bireyini, ferdini,
Vefasýz insanlar yaktýkça yaktý.

Zannedersin hýçkýrýktan boðuldu,
Felek derdi saldý, sanki oðuldu,
Gün geçtikçe bu hayattan soðuldu*,
Her bir sýkýntýyý kafaya taktý.

Ömür boyu her an çaba sarf etti,
Felek önündeki en büyük setti,
Sonunda olanlar canýna yetti,
Amacý sadece mutlu olmaktý.

Dertli söylüyorsun, dinleyen var mý?
Baðrýný yakan kor, ateþ mi, har mý?
Yoksa çektiklerin dünyada kâr mý?
Onun gerçek dostu, Yaradan Hak’tý.

*Soðuldu: Suyu veya sütü çekilerek pörsümektir.
ERDEMLÝ-18 Mart 2017 Cumartesi
Cafer AKSAY

Sosyal Medyada Paylaşın: