Sývýþýp kaçmak yetimliðin yetisinden
günden güne kimsesizlik sarýyor dört bir yaným
yapayalnýz kýrlarda açan üç beþ çiçek dalýnda
þehirler arasý terminalde tek yolcu nisbetinde
olmakla olmamak arasýnda bir yerde duruyor
karanlýk bir gecenin yýldýzlarýnda o handikop!
hayýr hayýr baþka türlü olmayacak
kýyým bu kýyýlara vuran yalnýzlýk
güneþin agoradan doðuþu biteviye
eski bir þarkýyý býraktým dudaklarýnda
aldýðým her nefesin sayýsý kazýlý alnýnýn ortasýnda
biliyor musun
unufak kalbimin her köþesi..serseri
sürsün kimsesizliðin sefasýný bu deli gönül
susturulmuþ þehrin aðýzlarý
üstü örtülü ödenek bütün yalanlar
dudaklarýna kan oturmuþ daðlarýn
mor halkalý gözlerinin içi kan çanaðý
daðýtmýyor efkârýmý avutmuyor beni
þu kuru esen yel
çürümüþ otlar misali yürekler
akþamýn gölgesinde
uzaktan geçen bir vapur düdüðü uyansýn
uyansýn bitsin artýk
hiç uyanýk olmadýðýmýz kadar uyansýn toprak
ve insanoðlu
bu nisanda bu bahar sevmeleri unuttuk
unuttuk baþlarýný okþamayý çocuklarýn
dokunduðumuz herþey metalik, kozmotik
kozmopolitik
hiç bu kadar demiri sevmemiþti
hiç bu kadar plastik deðildi sevmeler tapýrmatik
hiç bu kadar sarmamýþtý ortalýðý becillik bencilik
hiç bu kadar kendini sevmemiþti insanoðlu
hiç bu kadar kölesi deðildi eþyasýnýn
evler çöplük
eþyalar çöplük
hiç bu kadar genetiði bozulmamýþtý trik trak
ölümcül;
paydos herþeye erikler çiçek açtý
ýhlamur yapraklarý uyandý
ya bu kýþ neyin nesi;
uzakta yürüyen arabalar
gökte uçan metalik kuþlar
çýplak
þýmarýk insanoðlu
paylaþmak nedir bilmiyor hep bana hep bana rabbena
ölçüyü kaçýrdýkça
tüm evreni kendinin sanýyor kýþ kýyamet
halimize gülüyor saf yaban gülleri
saksýda kurumuþ bir fesliðen tohumlarý
patladý patlýyacak..
nedir bu ýsrar; ummaný saran þatafatlý yalnýzlýk... hiç ruhumda ihtiyalamýyor..
nasebep... sonuç tahtadan bir tath!!
gülümse;
Nurten Ak Aygen
19/03/2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.