SON NEFES
SON NEFES
bilemezdin elbet
uçuruma sürüklendiðimi
neyi bildin ki zaten
hoþ buna itirazým da yok
gönlüm dünden razý teslimiyete
nerden bileceksin ki
ben bile itiraf edememiþken kendime
bu kaçýncý mahkum oluþum
bile bile
sorgu sual girdabýnda kendimi
nerden bileceksin ki tükendiðimi
bak uçurumun kenarýnda yine delirmiþim
kimbilir
belki de en akýllý halim bu benim
anýlarým ne zaman depreþse
uçurumun eþiðinde buluyorum kendimi
hayat bu ya
uçurum oluyor her devinimim
þu anki gibi
ya da delirmeye ramak
gece yarýlarý
son dal sigaramdan
derin bi nefes çekiyorum
ciðerim iflasýn eþiðinde bu aralar
öksürük nöbetlerim çoðaldý
duman altý olmuþ yüreðim
kaldýrýma düþmüþ yosmadan farký yok zihnimin
aman sende edep kimin umurunda
dilimde küfrün en alasý
git ile biter söylemlerim
lanet olsun bak küfürlerim bile
yarým yamalak benim gibi
hoþ çok görmüyorum kendime
düþünceler kirlenmiþken beynimde
her sözüme bulaþmýþ ihanetin lekesi
boþver yorma kendini
her zamanki gibi takýlmýþ plak
hep ayný hikaye dilimde
kürkçü dükkaný gibi uçurum kenarý
gel gitler arasýndaki zihnim
gitmeye pek bi meyilli
tadý tuzu kalmamýþ zaten yaþamýn
adým gibi biliyorum
anýlar býrakmaz peþimi
yapýþacak yine yakama
her gün bir parça koparken canýmdan
lime lime dökülecek yüreðim
of
sigaramda bitti
içine tüküreyim bu hayatýn
hep bana mý denk gelir
feleðin meymenetsiz suratý
hergün ölmektense
býrak bari bu kez
kendi kendimi bitireyim
ölmeye meyletmiþken bu beden
býrak be
býrak da
adam gibi öleyim
adam gibi gideyim
Sosyal Medyada Paylaşın:
Betül Karaaslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.