MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

ÇANAKKALE GEÇİLMEZ
sadikozen

ÇANAKKALE GEÇİLMEZ


ANADOLU VE TÜRKLÜK’ÜN DESTANI

ÇANAKKALE GEÇÝLMEZ
Dr. Sadýk Özen

Sancýlý, acýlý, dertli
Anadolu topraklarý
Elemli, öfkeli, çileli
Anadolu topraklarý
Bize yurt, bize can
Gözü çýksýn gözü olan
Bulut bulut yaðmur dolan
Anadolu topraklarý
Tam yedi kez, yedi seher
Akýn akýn, sefer sefer
Haçlýlara “dur” diyen yer
Anadolu topraklarý
*
1915 sisli gecesinde
Bir kere daha birleþip
Yürüdüler, süzüldüler boðaza
Yedi düvelin yedi þer gücü
Savaþ gemileriyle tümden
Ve
Geçmek istediler türkülerle
Çanakkale’den…
Hasta, zayýf, bitti denen
Bir milletin göðsüne uzatýlan
Ölümlerden ölümdü
Dünya zýrhlýlarýndan…
Süngülerle gelen 18 Mart seheri
Þehit çiçekleri topladý
Boðazýn iki yakasýndan…
Ve gelenler
Gittiler geldikleri gibi
Çanakkale’den…
Bu, son geliþleri oldu…
Hem bu sefer,
Aðýr bir darbe yedi gafiller
Öyle bir þamar vuruldu ki suratlarýna, Neye uðradýklarýný bilemediler.
Boðuldular Marmara’nýn sularýnda
Dibe düþtü umutlarý…
Ardýna bakmadan kaçtýlar
Sað kalanlarý…
Giderken, boyunlarý bükük,
Baþlarý eðikti.
Britanya Adasý’ndan, Avrupa’dan, Malezya’dan, Afrika’dan, Avustralya’dan, Yeni Zelanda’dan. Salyalarýný akýtarak gelmiþlerdi Yedi düvelin itleri, kuduz köpekleri…
Yayýldý kara haber ulam ulam
Yayýldý Doðuya, batýya, güneye,
Trakya’ya, Anadolu’ya…
Çanakkale’den Edirne’ye, Bursa’dan Ýstanbul’a. Oradan Samsun, Hopa, Artvin, Kars’a,
Erzurum, Bitlis ve Van’a,
Malatya, Adana, Mersin, Antalya,
Ýzmir, Aydýn, Sivas sancaðýna.
Ayraný kabardý Türk’ün
Ayaða kalktý vatan…
*
Askeri Týbbiyeyi Þahane son sýnýf öðrencilerinin
Tümü gönüllü gitti Çanakkale’ye.
Ve içtiler þehitlik þerbetini
Biliyor musunuz?
Týbbiye hiç mezun vermedi
O yýl…
Yediden yetmiþe,
Býyýðý yeni terlemiþten, beli bükülmüþe
Koþarak, büyük bir heyecanla gittiler cepheye
Daha on üç-on dördünde, çocuk denecek yaþta gençler;
Ceplerine taþ doldurup çýktýlar kantarlara,
Kilolarý kýrk beþten fazla çeksin diye.
Cýlýzdý bedenleri, ama yürekleri sanki bir devdi.
Ve de çelikleþmiþti iradeleri.
Bir ölüm-kalým savaþý baþlamýþtý. Ya kurtaracaklardý vatanlarýný, ya de þehit olacaklardý Önlerinde baþka bir seçenek kalmamýþtý.
*
Kim demiþ hasta, zayýf diye;
Gökleri indirir yere
Yurt dendiðinde bir kere
Sýðmaz öfkesi ötelere
Anadolu insanlarý…
Kim demiþ, kim, kim “bitti” diye?
Ölüm mü, o kutlu bir hediye
Söz konusu vatan diye
Türkü çýðýra çýðýra cepheye
Koþarak gider inanýn
Anadolu insanlarý…
*
Ve mavi gözlü dev komutaný
Mustafa Kemal’i varsa önde
Açýlmýþsa güzeller güzeli bayraðý
Durmaz, duramaz yerinde
Anadolu insanlarý…
Ve diyorsa
“Size savaþmayý deðil ölmeyi emrediyorum”
Ölünmez mi yurt uðruna?
Ölünmez mi baþ kumandan sözüne, að gülüm?
Ölünür elbet !..
Oynar bir anda bu sözle dünya yerinden,
“Allah Allah “ nidalarý; ovada, gökte, daðlarda, denizde yankýlanýr Bu ne büyük bir kahramanlýk örneði Ya Rabbi !..
Arkasýna dönmeden, saðýnda solunda ölenleri görmeden, Sanki ölüme koþuyor askerler…
Yarý aç yarý tok karýnlarý, Ayaklarý yýrtýk çarýklý.
Ýþte bu inançla yürür düþmanýn üstüne Mustafa Kemal’in askerleri. Bu bir savaþ deðil, adeta kopan bir kýyamet Ve de bütün dünyanýn ders almasý gereken büyük bir ibret…
Çanakkale içinde aynalý çarþý
Þehid menekþeleri açýlanda geceden
Onbeþlikler gidiyor düþmana karþý
Niceden oy balam niceden…
Çanakkale mavisi sularda renk
Bir renk ki cennetlere denk
Umut, süngü, ýþýk
Gözlerde, gönüllerde, 1915’ de
Açýlýr hevenk hevenk…
*
Her cephede,
Çanakkale’de
Yüce Allah yardým etti askerimize;
Bir anda gökyüzünü kara bulutlar kapladý Büyük bir tufan oldu birden, Sanki gök delinmiþ gibi þiddetli bir yaðmur boþaldý, Þimþekler çaktý, yýldýrýmlar düþtü. Her yer zifiri bir karanlýða bürümüþtü.
Sonra pýrýl pýrýl bir güneþ doðdu gökyüzünden, Yer-gök aydýnlandý,
Askerlesin baþýnda Mustafa Kemal vardý.
57.Piyade Alayý göründü kara bulutlarýn ardýndan Akdeniz’den baþlayan bir gökkuþaðý sardý gökyüzünü Süsledi özenle Çanakkale’nin üstünü Sanki hiçbir þey olmamýþ gibiydi. Ýnanýn bu olanlar büyük bir mucizeydi.
*
Burada bitmedi bu öykü Daha öyle þeyler yaþandý ki Çanakkale’de Savaþ meydanlarýnda, Buradan bütün dünyaya büyük bir insanlýk dersi verildi. Öyle yüce, öyle büyük, gönlü öyle merhamet doluydu ki askerimizin Atlayýp geçmedi üstünden, önünde yaralý yatan düþmanýn. Onu tekmelemedi, ezmedi, öldürmedi, Tam aksine, yerden kaldýrdý onu, Matarasýndan su içirdi, Azýðýnýn yarýsýný da ona yedirdi.
Bu da yetmedi, Kainata son bir insanlýk örneði daha verildi Süngüsünün ucuna takýp teslim bayraðý yaptý askerimiz Gömleðinden yýrttýðý bez parçasýný, Sonra sýrtlayýp yaralý düþmaný, Kendisine kurþun sýkýlan karþý cepheye býraktý.
Bunlar birer masal deðil, Uydurulmuþ öyküler de deðil, Yazan biz deðiliz bunlarý; Yazan, savaþta günlük tutan yaralý bir Yedeksubay Fransýz teðmeni, Ve de savaþtan sað çýkýp ülkelerine dönen Avustralya, Fransýz, Ýngiliz askerleri ve savaþ muhabirleri. Daha neler yazdýlar, neler anlattýlar neler…
Þimdi, çok uzak diyarlardan kalkýp geliyor binlerce insan Çanakkale’ye, Gelibolu Yarýmadasý’na, Saroz Körfezi’ne, Anzak Koyu’na, Seddülbahir’e, Arýburnu, Conkbayýrý, Anafartalar’a.
Bu anlamsýz savaþta ölenlerin yakýnlarý bunlar. Amaçlarý dedelerinin mezarlarýný ziyaret etmek Biraz da dinledikleri kahramanlýk öyküleriyle tanýdýklarý Türkiye’yi ziyaret etmek ve Türkler’i görmek…
18 Mart 1915. Çanakkale Zaferi Tarihimizdeki zaferlerin en büyüklerinden biri. En büyük övünç kaynaðýmýz, Bunu ne düþmanlarýmýz unutabilir ne de biz. Ýnþallah bizden aldýklarý ders yeter de onlara. Yedi düvelden toplanýp bir daha gelmezler yurdumuza. Gerçi gelseler de fark etmez, Nasýl olsa geldikleri gibi giderler.
Aziz vatanýn topraðýnda Rahat uyuyun siz, aziz þehitlerimiz. Sizlere olan tüm borcumuzun bilincindeyiz Ve býraktýðýnýz emanetlerin bekçisiyiz. Onlarý koruyacaðýmýza yemin ediyor Önünüzde en derin saygýyla eðiliyoruz.
Sonsuz minnet ve þükranla Mübarek ellerinizden öpüyoruz…

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.