I
Ben mermerim, yaðmuru görsün erir kerpiçler
Parçalanýr »çeliðe«, inen »demirden« çekiçler
Ýnsan bu her þeyden sýkýlýr, kendinden bile
Kendine tapmaktan vaz geçmiyor bile bile
Eþim, dostum þahsýma soruyorlar: Necisin?
Sadece bir kabuðum Rabbim sen de incisin.
II
Dünyada, görkemle sürdüler zevk u sefayý
Unuttular, caným kurban Rabb’ime vefayý
Selam olsun zamansýz, mekansýz Kralýma
Üzülürüm Muhammed’e, bahtý Karalýma
III
Kitap okuyarak, olmuþ bir arif görmedim
Ahlaký yaþamaktan güzel tarif görmedim
Tabiati gözlemle, binlerce ilham verir
Bir sinek o hayatýna nice anlam verir