TÜKENİŞ
Kimsesizliðin kendisi deðil alnýmý kavuran ,belki ihanet avuçlarýma ter olarak yaðan
Yalnýzlýðýn rýhtýmýndan el sallýyoruz
Rahmetli erdemle, rahmetli ülkülere
Sesimin öfkesinde kuduran denize inat
Buradayým saçlarýmda binlerce yýlýn tuzu
Rahmetinle boþalacak saðanaklar umuyorum
Bir tuðla eklemek için canýmdan kanýmdan
Okyanuslara damla damla ulaþýrdý terim
Buharlaþacak emeklerin zayi endiþesinde
Ey kadim savaþçýsý derdimin, davamýn
Uzun çöp kýsa çöp aralýðýnda tükeniyorum
Umutsuzluðun kendisi deðil ayaklarýmý geri çeken yollarýn bana yabancýlaþmasýdýr.
Türkülerim vardý geçmiþten geleceðe
Bilge Han’ndan Dede Korkut’a miras kalan
Boy boylamaya, soy soylamaya yüz mü kaldý
Buradayým fikrimde kasýrgalar savurup durur
Ýhtilaflarým derinlerde rahmetin dileniyorum
Ya ben yabancýyým ya sürgünüm yad ellere
Oysa vataný gurbet belleye belleye sevdim
Paylaþýlacak coðrafyam kardeþ katli seviyesinde
Ey kadim yolcusu yolumun yolculuðumun
Yazý tura ikileminde tükeniyorum
SÝNAN YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.