biri vardý incitmekten korkan aslýnda kendiydi korktuðu tuttuðu eli her seferinde býrakan acýtan yaralayan teninin kokusuna esir etmiþ beni ne bir adým atabiliyorum ne de geri gidebiliyorum öyl bir yol bu aðýr yaralý bekliyorum rüzgar esmesin kokun içimi acýtýyor ben sana hasretken seni kimler kokluyor?
Sosyal Medyada Paylaşın:
umutsuz kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.