BU KIZ Bİ FELAKET!
Yakýnda iki yaþýna girecek olan AFACAN kýzýmýn yaptýklarýný þiirle anlatmak istedim. Yaklaþýk üç-dört gündür aklýma gelenleri not aldým; bir baktým 27 kýta olmuþ. Anlat anlat bitmiyor! Biraz abartýyla beraber yazdýklarýmýn birçoðu gerçektir. Fotoðraflar ispatýdýr. Eminim sizler de benzer durumlarý kendi çocuklarýnýzla yaþamýþsýnýzdýr. BU KIZ BÝ FELAKET!
Her türlü mesafeye uzanýr minik eli,
Ýstediði olmazsa döker gözyaþý seli.
Hem güzel hem afacan, bilinenden çok farklý;
Nazýna dayanýlmaz; sima þirin, iþveli!
Felaket bir çocuktur, öylesine yaramaz!
Uyurken de dört döner, bir saniye duramaz!
Kendi baþýna buyruk, fazlaca hovardadýr.
Ona bizlerden baþka hiç kimse dayanamaz!
Doðduðundan bu yana ayaktayýz hepimiz;
Altý üstüne döndü, darmadaðýn evimiz.
Ne akþam ne gecemiz, ne de gündüzler belli!
Uykuya hasret kaldýk, çok periþan halimiz!
Bir buçuk yaþýndadýr; daha iki olmadý;
Kapý, pencere, duvar; çizmedik yer kalmadý!
Tüm ev halký bir olduk hiç de baþ edemedik!
Ne kadar uyardýysak, minik aklý almadý!
Hem tatlý hem sevimli, fazlaca afacandýr;
Yutmaz hiçbir hileyi, erkeksen onu kandýr!
Evimizin neþesi, tatlý cadý Gülsena!
Keyfi yerinde olsa pek fazla þaklabandýr.
Oyuncak bebeðini hep yanýnda gezdirir,
Yapacaðý cinliði, göz ucuyla sezdirir.
Kim bilir ki aklýnda daha ne planlar var!
Böyle çocuk insaný, hayatýndan bezdirir.
Her tür boþluða sýðar, o minicik bedeni;
Girmiþse bir yerlere, vardýr mühim nedeni!
Kesin bir þey bulmuþtur, kendi aklýna göre;
Yapmýþtýr bir muzýrlýk, hin’in önde gideni!
Eve bir girmeyeyim, hemen yanýma gelir;
Lavaboya da gitsem, ayrýlmaz peþimdedir.
Size hangi birini, anlatayým þaþýrdým;
Ondan ne çektiðimi; bir ben, bir Allah bilir!
Elinden bir þey alýn, hemen kopar fýrtýna;
Bazý zaman saklanýr, çekyatlarýn altýna!
Ýþte o an annesi hemen durumu anlar;
Der ki: vallahi yine, dolduruyor altýna!
Çekmecelerimizi, her gün karýþtýrýyor;
Bulduðu her ne ise, takýp takýþtýrýyor.
Abartýyor demeyin, hele tipine bakýn!
Modacýlar halt etmiþ; pek de yakýþtýrýyor.
Evdeki her bir eþya ona olmuþ oyuncak;
Koltuk, minder kaydýrak, sandalyeler salýncak!
Mutfaða dalar bazen, dolaplarý boþaltýr;
Ne zahire býrakýr, ne de saðlam kap kacak!
Yürür iken sallanýr, hem kývýrýr belini;
Konuþmayý bilmiyor, öttürür o dilini.
Muzýr bakýþlar ile bir an yanýma gelir;
Kaþla göz arasýnda, kýrar sazýn telini!
Üç gün oldu onunla, bozmuþuz biz arayý,
Sebebini sormayýn, saklamýþ kumandayý!
Nerede olduðunu kendisi de bilmiyor;
Sorunca gösteriyor, Anyayý ve Konya’yý!
Gece yatana kadar, evi daðýtýr durur;
Enerjisi hiç bitmez, limitsizce kudurur.
Çikolata yiyince, bulaþtýrýr her yere
Annesini çýldýrtýr; saçlar baþlar yoldurur!
Þiddetli bir tokatla, uyandýrýr yataný;
Hiç sevmez ki yüzüne, bakýp da kaþ çataný!
Surat ifadesini, görebilseniz keþke!
Mimikleriyle oyar, ona caka sataný!
Ýstediði olmazsa bir zýrýltý tutturur,
Deliye dönmüþ gibi, saða sola koþturur.
Eðer gaflet edip de; sussun diye düþünüp
Dediðini yaparsak, bize hapý yutturur!
Hiçbir þey kar etmiyor; ne hoþ söz ne hatýr!
Eline su geçmesin, her bir yeri ýslatýr!
Telinden gitmek gerek, onu durdurmak için;
Aman sakýn kýzmasýn, tuttuðunu fýrlatýr!
Bunun eþi benzeri kesin yoktur dünyada,
Yaptýðý þeyler beni korkutuyor rüyada.
Elinden kaçýp nere, gidebilirim diye..
Bazen düþünüyorum; hayat var mýdýr ayda?
Herkese söylüyorum: bu çocuk bir felaket!
Yalvarýrým ya Rabbi! Bize biraz yardým et!
Þimdiye kadar durdum, gösterdim hüsnü niyet;
Sabret, dedim kendime! Büyür de anlar elbet!
Bilmem ki biz bu kýzý, gidip nereden aldýk?
Baþýboþ býraktýk biraz, çabuk meydana saldýk!
Yaptýklarý çok beter, hep akla zarar ziyan;
Yoksa bilip bilmeden malzemeden mi çaldýk?
Evlat azizdir derler, terbiye ondan aziz;
Bu kýzýn yüzünden biz, vallahi kaldýk aciz!
Ne yaptýysak olmadý, hiç de laf anlamadý!
Hizaya koyamadýk, þimdi çok dardayýz biz
Sen ne söylersen söyle onun umurunda mý?
Burun kývýrýr gider; hiç yapmak zorunda mý?
Kendi iþine bakar; yemek yer, oyun oynar;
Ona önemli olan; keyifler yolunda mý!
Ona surat asýnca, hep sokulur yanýma;
Þeytan tüyü mü var ne? Hemen girer kanýma!
Bazý anlar olur ki, çileden çýkarým ben;
Sabrýmý fazla zorlar, dinime imanýma!
El Nino kasýrgasý, hiç dinmiyor mübarek!
Her iþi beceriyor, yüzümüze gülerek.
Aslýnda farkýnda o, yaptýðý yanlýþlarýn;
Kýzdýðým zaman gelir, gönül alýr öperek.
Keþke düðmesi olsa arada bir durdursak;
Rahata erebilsek, birkaç saat otursak!
Ah nerede o günler; peþindeyiz hepimiz.
Haber ederiz size, çýldýrmadan bulursak!
A benim tatlý cadý, minik kýzým Gülsena!
Allah hayýrlý ömür, güzel huy versin sana.
Aha buraya yazdým; büyüyünce söylerim.
Bu gidiþle çok rahmet, okutursun babana!
Bir an bile durmuyor fazlasýyla haþere,
Böylesi gelmemiþtir; insanlýða, beþere!
Hamdi sen de dua et, Rabbim onu düzeltsin.
Hep hayýrlara varsýn, çýkmasýn yolu þerre.
Mustafa GÜL (Hamdi)
(17.03.2017)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Gül (Hamdi) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.