Muhakkak ki O kendine dayanan ve güvenenleri sever gokkaya.guray
Muhakkak ki O kendine dayanan ve güvenenleri sever
Arkamda heybetli daðlarým var dersin Anlarsýn birgün bir rüzgârla pamuk gibi uçup gittiklerinde Yüreklerde sýcacýk yerim var dersin Hissedersin birgün kara kýþlarý fýrtýnalarý sana yaþattýklarýnda Bugünlerde ismini anmadýðýn kimler varsa Sen doðrular ne zaman kazanýr diye düþünürken Yanlýþlarýn doðrularý öyle bir götürdüðünü tecrübe edersin Onlarýn doðru! senin yanlýþ! olduðunu ögrettiklerinde Düþersin ayaða da kalkarsýn mutlaka Haline her zaman þükretmeyi bil Hâlýķýn bildiðini bilmesede olur balýk Hiçbir zaman etme kimseye minnet Ölümsüz ve diri olana Bir tek O’na güven yeter Muhakkak ki O kendine dayanan ve güvenenleri sever Güray Gökkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
gokkaya.guray Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.