Güle Döndüm

GÜLE DÖNDÜM

Acizim þeytana gücüm yetmedi
El açýp yalvardým suçum bitmedi
Kulluðumu arz ettim kar etmedi
Hazan görüp savrulan güle döndüm.

Rabbimi ararým mecnun misali
Nasip eyle þu aþýða visali
Kullarýna çok görme bu visali
Hakk aþkýyla kavrulan kula döndüm.

Ne güzeldir Ýbrahim gibi olmak
Nemrut’un karþýsýnda dimdik durmak
Ateþ yerine gülistana varmak
Dostun od’unda sönen küle döndüm.

Veysel Karani’m yollara koyuldu
Dostun kokusu ta ordan duyuldu
Geldi ama göremeden dönüldü
Yar aþkýyla incelen tüle döndüm.

Eyyub gibi sabr-u sebatla dolsam
Yunus gibi Taptuk Emre’mi bulsam
Efendimin yolunda yolcu olsam
Gül’ün peþinde tozan yola döndüm.

Yusuf’um deðil ben kuyuya düþtüm
Tuzak kuran evlatlarýma küstüm
Kanlý gömleðin gözüme sürmüþtüm
Yakup gözünde akan sele döndüm.

Yelden istesem kokun getirir mi?
Yýllarýn hasretini bitirir mi?
Ýstesem beni “Sana” yetirir mi?
Gül’ün aþkýndan ;esen yele döndüm.

Yunus; balýðýn karnýnda zikreder
Arif olanlar bu hali fikreder
Af diler, kurtulmayý muradeder
Yunus zikrinde dönen dile döndüm.

SAMETTÝN ÞENKAYA
(KUL SAMÝ)




Sosyal Medyada Paylaşın: